Κόλαφος είναι για την ηγεσία του Λιμενικού το σκεπτικό της διάταξης της εισαγγελέως που ζητά τη δίωξη τεσσάρων ανώτερων αξιωματικών για το φονικότερο ναυάγιο της Μεσογείου.

Όπως αποκάλυψε χθες η ΕφΣυν, η αντεισαγγελέας ζήτησε τη δίωξη τεσσάρων στελεχών του σώματος – μεταξύ των οποίων ο σημερινός αρχηγός Τρύφων Κοντιζάς – για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια με παράλειψη κατά συρροή σε διεθνή ύδατα εντός της ζώνης έρευνας και διάσωσης των Αθηνών, όπως και για τα αδικήματα της έκθεσης σε κίνδυνο προσώπων αβοήθητων κατά συρροή από παράλειψη με νομική υποχρέωση διάσωσης για τους επιζώντες αλλά και για αυτούς που πέθαναν εξαιτίας της έκθεσης σε κίνδυνο.

Μετά την εξέλιξη αυτή, συνολικά 21 ανώτεροι αξιωματικοί και μέλη του Λιμενικού διώκονται πλεόν ποινικά για το ναυάγιο στην Πύλο.

Το σκεπτικό της απόφασης διαψεύδει πλήρως κάθε επίσημο ισχυρισμό του Λιμενικού, ενώ εντοπίζει συγκεκριμένες ευθύνες, παραλείψεις και ενέργειες στελεχών του Λιμενικού που οδήγησαν στον θάνατο εκατοντάδες ανθρώπους.

Ίσως το πιο σημαντικό είναι πως για πρώτη φόρα η ελληνική δικαιοσύνη αποδέχεται ως αληθοφανείς και πειστικές τις καταγγελίες των επιζώντων ότι το ναυάγιο οφείλεται σε αποτυχημένη προσπάθεια ρυμούλκησης του αλιευτικού των προσφύγων προς την Ιταλία.

Όπως διαβάζουμε σε νέο δημοσίευμα της ΕφΣυν που παραθέτει αυτούσια αποσπάσματα της απόφασης:

«Η εκδοχή […] της ρυμούλκησης [σε συνδυασμό με την αποδοχή εκ μέρους των μελών του ΠΠΛΣ (Πλωτού Περιπολικού Λιμενικού Σώματος) 920 ότι χρησιμοποίησαν σκοινί – ασχέτως του ότι δεν παραδέχονται ότι αυτό έγινε με σκοπό τη ρυμούλκηση ή ότι δεν αναφέρεται από τους παριστάμενους στο ΕΚΣΕΔ τη μοιραία νύχτα] είναι πειστικότερη και πιο αληθοφανής, δεδομένου ότι από την άλλη μεριά (των λιμενικών) δεν δίνεται κάποια αναλυτική και πειστική αιτιολόγηση της ξαφνικής (κατά τα άλλα) ανατροπής και βύθισης του αλιευτικού».

Μάλιστα η αντεισαγγελέας απορρίπτει ευθέως τους ισχυρισμούς του Λιμενικού ακόμη και για τα στοιχεία που ανακοίνωσε επισήμως:

«Τα στοιχεία […] διαψεύδουν ξανά τους ισχυρισμούς των στελεχών του ΕΚΣΕΔ και όσων παρίστατο την κρίσιμη μέρα και ώρα στον χώρο, ότι το αλιευτικό τηρούσε σταθερή πορεία δυτικά και σταθερή ταχύτητα, και αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα την τελευταία ώρα προ της οριστικής του ακινητοποίησης το σκάφος έπλεε ως επί το πλείστον ακυβέρνητο και χωρίς σαφή προσανατολισμό».

Και αλλού: «Εντελώς αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός των στελεχών του Λ.Σ. ότι οι επιβαίνοντες στο αλιευτικό αρνούνταν την παροχή συνδρομής, επιθυμώντας να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία, και ως εκ τούτου δεν υφίστατο υποχρέωση διάσωσης εκ μέρους των ελληνικών αρχών παρά μόνον παρακολούθησης»…

Εντοπίζει μάλιστα αντιφάσεις στις καταθέσεις του πλοιάρχου του ΠΠΛΣ 920 και της ηγεσίας του Λιμενικού, ενώ υπογραμμίζει όχι μόνο ότι το αρχηγείο παρέλειψε την υποχρέωση να βγάλει σήμα κινδύνου από την πρώτη στιγμή, αλλά και ότι αμέλησε να κάνει τα προβλεπόμενα ακόμη και την ύστατη ώρα, χάνοντας κρίσιμο χρόνο, με αποτέλεσμα να χαθούν ζωές.