Οι δήμαρχοι της Ηπείρου έκλεισαν τα δημαρχεία, βρέθηκαν στην Αθήνα και διαδήλωσαν έξω από τη Βουλή, μιλώντας ανοιχτά για την οικονομική ασφυξία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την υποχρηματοδότηση των ΟΤΑ. Κατήγγειλαν ότι οι Δήμοι αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες, από κοινωνικές δομές και σχολεία έως την καθαριότητα και τις στοιχειώδεις υπηρεσίες προς τους πολίτες. Ωστόσο, λίγες ώρες αργότερα, οι «γαλάζιοι» δήμαρχοι κατέληξαν να υπερψηφίζουν τον νέο Κώδικα, αποδεχόμενοι ένα πλαίσιο που –όπως οι ίδιοι είχαν καταγγείλει– στραγγαλίζει οικονομικά τους Δήμους.
Ο νέος Κώδικας, παρά τη θεσμική του βαρύτητα, δεν αγγίζει το βασικό και υπαρξιακό ζήτημα της Αυτοδιοίκησης, που δεν είναι άλλο από τη χρηματοδότηση των Δήμων. Δεν προβλέπει καμία ουσιαστική ενίσχυση των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ), ούτε δίνει απαντήσεις για το πώς θα καλυφθούν τα διαχρονικά ελλείμματα που οδηγούν τους ΟΤΑ σε αδιέξοδο. Οι δήμαρχοι κλήθηκαν να συζητήσουν και να συναινέσουν, χωρίς να υπάρχει σαφής εικόνα για το τι σχεδιάζεται στο βασικό διεκδικητικό ζήτημα της οικονομικής βιωσιμότητας των Δήμων.
Στο ίδιο κάδρο των αντιφάσεων και των πολιτικών ελιγμών εντάσσεται και η στάση του δημάρχου Αρταίων Χριστόφορος Σιαφάκας, η οποία προκαλεί εύλογα ερωτήματα σε μια περίοδο που οι δήμοι ασφυκτιούν οικονομικά και οι τοπικές κοινωνίες ζητούν ξεκάθαρες θέσεις και όχι διπλά μηνύματα. Η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις για τη χρηματοδότηση της αυτοδιοίκησης δημιούργησε την εικόνα μιας δυναμικής διεκδίκησης, ωστόσο η συνέχεια δεν επιβεβαίωσε τις προσδοκίες.
Όπως και άλλοι «γαλάζιοι» δήμαρχοι της Ηπείρου, ο δήμαρχος Αρταίων εμφανίστηκε να στηρίζει δημόσια τη διαμαρτυρία απέναντι στο νέο θεσμικό πλαίσιο, κάνοντας λόγο για περιορισμό της αυτονομίας των δήμων και μετακύλιση βαρών στους πολίτες. Παρά ταύτα, η τελική στάση στο πεδίο των αποφάσεων και των ψηφοφοριών δεν συνάδει με τη ρητορική της σύγκρουσης, αλλά παραπέμπει περισσότερο σε επιλογή κομματικής ευθυγράμμισης.
Για την Άρτα, έναν δήμο με αυξημένες ανάγκες σε κοινωνικές δομές, υποδομές και βασικές υπηρεσίες, η ασάφεια αυτή δεν είναι απλώς πολιτικό ζήτημα· είναι ζήτημα καθημερινότητας. Όταν από τη μία καταγγέλλεται η οικονομική ασφυξία των ΟΤΑ και από την άλλη δεν ακολουθείται μια σταθερή γραμμή αντίστασης, το κόστος μεταφέρεται αναπόφευκτα στους δημότες, είτε με αυξήσεις τελών είτε με περικοπές υπηρεσιών.
Η τοπική κοινωνία της Άρτας αναμένει απαντήσεις. Αναμένει να γνωρίζει αν η παρουσία στις κινητοποιήσεις ήταν μια ειλικρινής διεκδίκηση ή απλώς μια κίνηση εντυπώσεων, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα. Σε μια περίοδο που η αυτοδιοίκηση καλείται να σηκώσει δυσανάλογα βάρη, οι μισές κουβέντες και οι διπλές αναγνώσεις δεν αρκούν.
Το ζητούμενο, πλέον, είναι ξεκάθαρο: ο δήμαρχος Αρταίων καλείται να αποδείξει στην πράξη αν επιλέγει να σταθεί σταθερά στο πλευρό του δήμου και των πολιτών ή αν θα συνεχίσει να κινείται ανάμεσα στη διαμαρτυρία και τη σιωπηρή αποδοχή, αφήνοντας αναπάντητο το βασικό ερώτημα για το ποιος τελικά πληρώνει τον λογαριασμό.