«Ανάπτυξη με κριτήριο την προστασία του περιβάλλοντος και των συμφερόντων της εργαζόμενης πλειοψηφίας στην πόλη ή ανάπτυξη υποταγμένη στα συμφέροντα των επιχειρηματικών λόμπι;
Τις τελευταίες ημέρες έχει ανοίξει ξανά η συζήτηση για την αξιοποίηση του Ξενία με αφορμή και την υπαναχώρηση του απελθόντα και του νέου δημάρχου από την αρχική ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για την αξιοποίησή του, ως χώρο πολιτισμού. Πρόκειται για ένα κτήριο που βρίσκεται μέσα σε ένα σημαντικό αρχαιολογικό χώρο άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία και τη ζωή της πόλης και των κατοίκων της.
Στις συνεδριάσεις των τελευταίων δημοτικών συμβουλίων οι μάσκες έπεσαν. Οι τοπικοί ΄΄άρχοντες΄΄ σε πλήρη σύμπλευση με την κυβερνητική πολιτική και την ιδεοληψία της Ν.Δ. για ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιου αγαθού και περιουσίας παραδέχθηκαν ότι πρόθεσή τους ήταν το κτήριο του Ξενία να γίνει ξενοδοχείο που θα παραδοθεί σε ιδιώτη. Παράλληλα αποκαλύφθηκε ότι σκοπίμως καθυστέρησαν την υπογραφή της σύμβασης για να ξεκινήσει το έργο ΄΄ Αξιοποίηση του πολιτιστικού κτηρίου Ξενία Άρτας και αναβάθμιση του περιβάλλοντος χώρου του Κάστρου΄΄ όπως είναι η θέληση του Αρτινού λαού που εκφράσθηκε μέσα από τους αγώνες του την περίοδο 2016-18 και σφραγίσθηκε με την ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. του δήμου Αρταίων.
Η εκμετάλλευση δημοσίου πλούτου για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, φίλων και γνωστών είναι πάγια τακτική της δεξιάς φιλελεύθερης πολιτικής. Οι δήμοι και οι τοπικές κοινωνίες αποτελούν μικρογραφία της ευρύτερης κοινωνικοοικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας. Συμπυκνώνουν στο εσωτερικό τους όλες τις επιλογές της υφιστάμενης κυβέρνησης καθώς κα των προηγούμενων. Δεν είναι τυχαίο πως όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις εμφανίζουν σύμπνοια στο επίπεδο της αυτοδιοίκηση σε θέματα όπως η φορολογία, οι εργολαβίες κα οι εργασιακές σχέσεις.
Το ξεζούμισμα κάθε εκατοστού γης ως βασικός πολιτικός άξονας
Η φαρσοκωμωδία με τίτλο «αξιοποίηση του κάστρου και του παλιού Ξενία» δεν αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι της κυβερνητικής πολιτικής αλλά κεντρικό άξονα της ο οποίος έχει ως βασικό και απαραίτητο πυλώνα το ξεπούλημα δημόσιας γης και εκμετάλλευσης από εγχώρια και ξένα επιχειρηματικά lobbies. Με μια γρήγορη ματιά στην γειτονιά μας παρατηρούμε πως σε κάθε σημείο που η κυβέρνηση θεωρεί στρατηγικά αξιοποιήσιμο «χαρίζει» γη και ύδωρ σε επιχειρηματίες καταπατώντας αρχαιολογικούς χώρους και προστατευόμενες περιοχές με τεράστιο φυσικό κάλλος. Αυτή η πολιτική αφενός δημιουργεί δημότες δύο ταχυτήτων όπου δικαίωμα στον πολιτισμό και την αναψυχή θα έχουν μόνο όσοι μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.
Mια τέτοια πολιτική δεν μπορεί να έχει ως μοναδική απάντηση επερωτήσεις στα δημοτικά συμβούλια, συνεντεύξεις τύπου και συζητήσεις πίσω από κλειστές πόρτες . Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε τους αγώνες που έχουν δοθεί στα δημοτικά συμβούλια θεωρούμε πως μόνο ένα πλατύ λαϊκό κίνημα με οργάνωση στην βάση μπορεί να προσφέρει τις κατευθυντήριες γραμμές που χρειάζονται για την ανάδειξη των λαϊκών συμφερόντων. Το έχει αποδείξει και η ιστορία άλλωστε πως όταν τα όρια των συμβουλίων στενεύουν τότε αναλαμβάνει ο λαός με πιο τρανταχτό και πρόσφατο παράδειγμα ο μεγαλειώδης αγώνας που δίνεται εδώ και 2 χρόνια από τους αγρότες και τους κατοίκους της Λευκάδας έτσι ώστε να διατηρήσουν την μοναδική παραλία στο βόρεια τμήμα του νησιού δημόσια και ελεύθερη.
Να σταματήσουμε την υποταγή του περιβάλλοντος και των ζωών μας
στη λογική του κέρδους και της αγοράς.
Για την δικιά μας αισθητική δεν αποτελεί «στολίδι» της πόλης, όπως ακούγεται, ένα τσιμεντένιο ξενοδοχείο και μια πολυτελής ταβέρνα. Ειδικα όταν οι εργαζόμενοι σε αυτά τα «στολίδια» δουλεύουν με μισθούς πείνας! Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την ηθική και την κουλτούρα μας, έχουμε την άποψη πώς δεν πρέπει να τα θυσιάζουμε όλα στον βωμό του κέρδους ειδικά όταν αυτό συσσωρεύεται στους λίγους. Θεωρούμε πως μια δημοτική αρχή πρέπει να πορεύεται με γνώμονα τις ανάγκες των πολιτών της και όχι τις ανάγκες του κεφαλαίου. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για τη δημιουργία λαϊκής πρωτοβουλίας προστασίας και ανάδειξης της περιοχής του κάστρου με βασικό στόχο την κατοχύρωση του δημοσίου χαρακτήρα του και την ελεύθερη πρόσβαση σε όλους . Μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς και να πετυχαίνουμε νίκες. Χρειάζεται να υπερασπιστούμε τους δημόσιους χώρους να μπλοκάρουμε τις ιδιωτικοποιήσεις και να διεκδικήσουμε στον δήμο μας κοινωνικές υπηρεσίες στο ύψος των αναγκών μας. Θα παλέψουμε για έναν χώρο όπου τα παιδιά μας θα τρέχουν και θα παίζουν αμέριμνα, όπως κάποτε κάναμε και εμείς…
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι απλό : Με τις εταιρείες ή με τον λαό?
Τοπική επιτροπή ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α Άρτας