Έχουν περάσει 40 χρόνια από την έγκριση του πρώτου νόμου που επιτρέπει την αλλαγή φύλου στην Ιταλία και ο αριθμός όσων ξεκινούν τη διαδικασία μετάβασης αυξάνεται, ειδικά μεταξύ των νέων, γράφει η εφημερίδα La Stampa.
Σε πέντε χρόνια, από το 2018 έως το 2022, σύμφωνα με στοιχεία που παρείχε η Υπηρεσία Προσαρμογής της Φυσικής και Ψυχικής Ταυτότητας (SAIFIP) του νοσοκομείου San Camillo-Forlanini στη Ρώμη, σημειώθηκε αύξηση 470% στις επισκέψεις, με την πλειοψηφία των ενδιαφερομένων ατόμων να είναι έφηβοι.
Αν το 2018, στο τμήμα είχαν πρόσβαση 20 έφηβοι, το 2022, ο αριθμός τους έφτασε τους 114. Οι νέοι που αποφασίζουν να πάνε στο κέντρο είναι κυρίως (68%) «αυτοί που έχουν εγγραφεί κατά τη γέννηση ως θήλυ» ‘, οι υπόλοιποι 32 % είναι ο «εγγεγραμμένος άρρεν».
Και μεταξύ των ενηλίκων, το ποσοστό όσων φτάνουν στο San Camillo έχει σημειώσει αύξηση 55% τα τελευταία 5 χρόνια.
Πριν από σαράντα χρόνια, η Ιταλία ψήφισε τον πρώτο νόμο αλλαγής φύλου που απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Ο νόμος 164 του 1982 απαιτούσε δύο δικαστικές διαδικασίες.
Πρώτα απ ‘όλα, ήταν απαραίτητο να ληφθεί άδεια για χειρουργική επέμβαση “αλλαγής φύλου” και μετά την επέμβαση χρειάστηκε νέα εξουσιοδότηση για αλλαγή φύλου και ονόματος στα έγγραφα.
Χρειάστηκε αναμονή μέχρι το 2011 για μια νέα νομοθετική παρέμβαση με το Νομοθετικό Διάταγμα 150, πιο συγκεκριμένα το άρθρο 31, που ορίζει ότι η χειρουργική επέμβαση για την προσαρμογή των σεξουαλικών χαρακτηριστικών μπορεί να εγκριθεί από δικαστήριο όταν «όταν είναι απαραίτητο».
Με άλλα λόγια, η επέμβαση αλλαγής φύλου δεν χρειάζεται να έχει ήδη γίνει. Ωστόσο, εξακολουθεί να απαιτείται εξουσιοδότηση δικαστηρίου για τη διενέργεια της επέμβασης. Το 2015, το Συνταγματικό Δικαστήριο και το Ακυρωτικό Δικαστήριο εξέφρασαν τις απόψεις τους για το θέμα αυτό.
Με την πρόταση 221, το Συνταγματικό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου είναι δυνατή και όχι απαραίτητη σε μια μεταβατική διαδικασία, ενώ το Ακυρωτικό Δικαστήριο, μέσω της απόφασης 15138, διαπίστωσε ότι η χειρουργική επέμβαση πρέπει να νοείται ως μέσο για την επίτευξη ψυχοσωματικής ευεξίας και συνεπώς για την προστασία του δικαιώματος του ατόμου στην υγεία.
Μετάφραση Μιχαέλα Λαμπρινίδου – ertnews.gr