Δεν είναι μυστικό ότι πολλοί άνθρωποι στρέφονται στα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Οι λόγοι που προχωρούν σε τέτοια κίνηση είναι διαφορετικοί, συνήθως.
Κάποιοι γιατί δεν μπορούν να περιμένουν τους 8-10 μήνες που απαιτούνται πλέον, μέχρι να έρθει ένα καινούργιο, καθώς οι περιπτώσεις ετοιμοπαράδοτων σπανίζουν. Άλλοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υψηλές τιμές αγοράς των καινούργιων και επιλέγουν τα -επίσης ακριβότερα, τον τελευταίο καιρό- μεταχειρισμένα.
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που αρνούνται να αγοράσουν καινούργιο και επιλέγουν αποκλειστικά μεταχειρισμένα, λόγω… φιλοσοφίας, αφού ο κανόνας λέει ότι αν αλλάζεις τακτικά αυτοκίνητο, χάνεις λιγότερα χρήματα με ένα μεταχειρισμένο, ενώ αν ψάχνεις και ευκαιρίες, δεν αποκλείεται να το πουλήσεις και στα ίδια λεφτά, ακόμη και μετά από μερικά χρόνια χρήσης.
Ωστόσο, υπάρχει ένας κανόνας που συνοδεύει τα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα και οι περισσότεροι συνειδητοποιημένοι αγοραστές το γνωρίζουν: δεν έχεις τη δυνατότητα να φτιάξεις το αυτοκίνητο όπως θες. Τόσο στο κομμάτι του εξοπλισμού, όσο και σε αυτό του χρώματος.
Η λογική λέει ότι αν βρεις ένα καλό μεταχειρισμένο, συντηρημένο καλά, ατρακάριστο, στα χρήματα που υπολογίζεις και στην έκδοση που θέλεις, δεν θα το χαλάσεις στο χρώμα. Πείτε το αυτό όμως, σε έναν άνθρωπο που προσπαθεί να πουλήσει ένα Volkswagen Scirocco, για παράδειγμα, στο χαρακτηριστικό πράσινο-λαχανί χρώμα που καμιά φορά βλέπουμε στους δρόμους. Το τηλέφωνο χτυπάει σπάνια, πολύ λιγότερες φορές από κάποιου άλλου πωλητή που θέλει να δώσει ένα λευκό, μαύρο, μπλε ή γκρι Scirocco αντίστοιχων χαρακτηριστικών. Τελικά, ο ιδιοκτήτης του πράσινου μάλλον θα αναγκαστεί να κατεβάσει πολύ την τιμή μέχρι να βρεθεί εκείνος που θα τολμήσει την αγορά, έχοντας το δέλεαρ της σημαντικά προσιτής τιμής. Φυσικά, το τίμημα θα έρθει όταν θα προσπαθήσει εκείνος με τη σειρά του να το πουλήσει.
Σε γενικές γραμμές, το χρώμα στο μεταχειρισμένο ξεπερνιέται, όταν δεν πρόκειται για μια ακραία περίπτωση. Για παράδειγμα, αν ψάχνει κάποιος για SEAT Leon και του αρέσει σε λευκό χρώμα, δεν έγινε και τίποτα αν βρει ένα πολύ καλό, σε καλή τιμή, αλλά είναι γκρι. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ο αγοραστής θα το ξεπεράσει και θα το αγοράσει. Τι γίνεται όμως αν το Leon είναι κίτρινο; Μάλλον δεν θα τηλεφωνήσει καν.
Και όλα αυτά, ενώ πάντα υπάρχει η δυνατότητα αλλαγής χρώματος. Μια διαδικασία ούτε φθηνή, ούτε… απλή, καθώς θα πρέπει να γίνει και η απαραίτητη δήλωση στο Υπουργείο Μεταφορών και να αλλάξει η άδεια. Το πρόβλημα δείχνει να γίνεται πιο απλό με τις μεμβράνες χρώματος, οι οποίες είναι πολύ της μόδας τελευταία. Αλλά και πάλι, κοστίζει. Για αυτό, όσοι αγοράζουν καινούργια αυτοκίνητα, να θυμούνται κάτι: τον επόμενο αγοραστή. Όχι για εκείνον, αλλά για τους ίδιους.
Σκεφτείτε τι θα τραβήξετε αν θελήσετε να πουλήσετε ένα αυτοκίνητο με «κουλό» χρώμα. Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι θα σπάσουν τα νεύρα σας, το τηλέφωνο δεν θα χτυπάει ποτέ και είτε θα το δώσετε σε κάποια μάντρα «κοψοχρονιά», είτε θα ρίξετε πολύ την τιμή για να βρείτε εκείνον που θα κάνει τα στραβά μάτια. Παίξτε με ασφάλεια λοιπόν, και βρείτε ένα χρώμα το οποίο σας αρέσει στο μάτι, αλλά δεν είναι και εξεζητημένη επιλογή.
Ένα χρώμα που βρίσκεται… στη μέση, αφού έχει φανατικούς αρνητές, αλλά και πολλούς υποστηρικτές, είναι το κόκκινο. Ένα κόκκινο Toyota Yaris για παράδειγμα, κάποιοι μπορεί να μην το έπαιρναν ποτέ, ούτε με γενναία έκπτωση στα χρήματα. Άλλοι, με το που θα το έβλεπαν, θα έτρεχαν να πάρουν τηλέφωνο ξεχωρίζοντάς το από τα δεκάδες λευκά, μαύρα και ασημί ίδια μοντέλα που αποτελούν το βασικό όγκο στις σχετικές σελίδες αγγελιών αυτοκινήτου.
Φυσικά, δεν λείπουν και οι… εξαιρέσεις. Κάποιοι μπορεί να δουν το πράσινο Scirocco και να τρελαθούν. Ποτέ δεν ξέρεις!