Η έλλειψη αστυνομικής παρουσίας στις παραμεθόριες περιοχές αποτελεί ένα από τα πλέον ανησυχητικά ζητήματα που τέθηκαν προς συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο, με αφορμή το κλείσιμο στρατοπέδων. Η δραματική μείωση των δυνάμεων της αστυνομίας και η αδυναμία των συνοριακών τμημάτων να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της περιοχής δημιουργούν ένα αίσθημα ανασφάλειας στους κατοίκους. Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις ένα περιπολικό καλύπτει έκταση εξήντα χιλιομέτρων στα σύνορα, με αποτέλεσμα τα χωριά να παραμένουν απροστάτευτα.

Παρόλο που η παράνομη μετανάστευση, που αποτέλεσε τη βασική αιτία ίδρυσης του σώματος συνοριακών φυλάκων τη δεκαετία του ’90, έχει μειωθεί, οι προκλήσεις στις ακριτικές περιοχές δεν έχουν εκλείψει. Οι ελλείψεις προσωπικού και οι περιορισμένες υποδομές καθιστούν την επιτήρηση των συνόρων δυσχερή, ειδικά στις επαρχίες των Φιλιατών, του Πωγωνίου και της Κόνιτσας.

Στην περιοχή των Ιωαννίνων, αυτή τη στιγμή λειτουργούν μόνο τέσσερα στρατιωτικά φυλάκια: στην Κακαβιά, στους Δρυμάδες, στο Μολυβδοσκέπαστο και στο Πληκάτι. Η στρατιωτική παρουσία είναι ελάχιστη, ενώ αντίστοιχα αποδυναμωμένες είναι και οι αστυνομικές υπηρεσίες.

«Η αστυνομική δύναμη έχει μειωθεί δραματικά. Με λιγότερο από το μισό προσωπικό, οι περιπολίες δεν επαρκούν για την προστασία της περιοχής. Ένα μόνο περιπολικό καλύπτει απόσταση εξήντα χιλιομέτρων, από το Λια Θεσπρωτίας μέχρι τον Βοϊδομάτη, μια απόσταση εξαιρετικά δύσκολη να καλυφθεί», ανέφερε ο Δήμαρχος Πωγωνίου, Κώστας Καψάλης, επισημαίνοντας ότι οι κάτοικοι ζουν πλέον με τον φόβο.

Ο Δήμαρχος Φιλιατών, Βασίλης Τζίγκος, με πολυετή θητεία στην Ελληνική Αστυνομία, τόνισε πως παλιότερα οι συνοριοφύλακες αριθμούσαν εκατοντάδες, ενώ σήμερα οι περιπολίες είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Προειδοποίησε πως χωρίς νέες προσλήψεις, η κατάσταση θα επιδεινωθεί, καθώς πολλοί αστυνομικοί πλησιάζουν τη συνταξιοδότηση.

Ο Αντιπεριφερειάρχης Κωνσταντίνος Κίτσιος, επίσης αστυνομικός και συνδικαλιστής, ανέδειξε το πρόβλημα των συνοριοφυλάκων, οι οποίοι από το 2009 εντάχθηκαν στην Ελληνική Αστυνομία και τοποθετούνται σε διάφορες περιοχές της χώρας, μακριά από τα σύνορα. Έτσι, οι συνοριακές υπηρεσίες υπάρχουν πλέον μόνο στα χαρτιά.

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Με την υποχώρηση της αστυνομικής παρουσίας και την ελάχιστη στρατιωτική κάλυψη, τα ακριτικά χωριά μένουν εκτεθειμένα, ενώ οι κάτοικοί τους αισθάνονται ότι η πολιτεία τούς έχει εγκαταλείψει.