More
    ΑρχικήΆρτα24 Ώρες στη Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Άρτας

    24 Ώρες στη Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Άρτας

    Δημοσιεύθηκε:

    Η πόρτα της Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Άρτας κλείνει πίσω μου και οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν ακριβώς 8 το πρωί. Είμαι ο Δονάτος Παππά και για τις επόμενες 24 ώρες, δεν είμαι δημοσιογράφος. Είμαι ένας ασθενής. Στο πλευρό των νοσηλευτών, των γιατρών και των ανθρώπων που γεμίζουν αυτούς τους διαδρόμους, θέλω να καταγράψω από πρώτο χέρι μια καθημερινότητα γεμάτη αγώνα, ελπίδα και προσμονή. Η μυρωδιά του απολυμαντικού αναμειγνύεται με την ησυχία των διαδρόμων. Ο χρόνος εδώ μοιάζει να κυλά διαφορετικά, σχεδόν αιωρούμενος. Ένας χώρος που ποτέ δεν κοιμάται. Οι πρώτες στιγμές είναι γεμάτες ερωτηματικά: Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν ασταμάτητα; Ποιες ιστορίες κουβαλούν οι ασθενείς; Σύντομα, όμως, τα ερωτήματα αυτά θα απαντηθούν.

    Η Ημέρα Ξεκινά

    Η ημέρα ξεκινά νωρίς στη Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Άρτας. Μια κλινική όπου κάθε κίνηση μετράει, κάθε λεπτό είναι πολύτιμο. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι νοσηλεύτριες δίνουν καθημερινά τον δικό τους αγώνα. Στα πρόσωπά τους, παρά την κούραση, υπάρχει μια ηρεμία και μια σταθερότητα. “Πρέπει να τρέχουμε για όλους, με όσα έχουμε. Κάποιες φορές ένα χαμόγελο είναι η καλύτερη αμοιβή μας”, μου λέει η κυρία Μαρίνα Κοντοδήμα νοσηλεύτρια, που εργάζεται εδώ και 23 χρόνια. Οι νοσηλεύτριες εργάζονται αδιάκοπα, συχνά με ελλείψεις σε προσωπικό και υλικά, προσπαθώντας να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών. Για να κρατήσουν το τμήμα σε άριστη κατάσταση, συχνά πρέπει να συντονίζουν πολλές διαφορετικές διαδικασίες ταυτόχρονα, την παρακολούθηση της κατάστασης των ασθενών, την εκτέλεση ιατρικών οδηγιών, τη συνεργασία με γιατρούς και άλλους επαγγελματίες υγείας, και την υποστήριξη των ασθενών και των οικογενειών τους σε ψυχολογικό επίπεδο. Παρ’ όλες τις αντιξοότητες, η ανθρώπινη ζεστασιά και η αγάπη για την εργασία τους είναι φανερές. Η κυρία Κοντοδήμα, μου εξηγεί: “Στη δουλειά μας, το πιο σημαντικό είναι να βλέπουμε έναν ασθενή ως άνθρωπο και όχι ως περιστατικό. Αν μπορέσουμε να του προσφέρουμε λίγη ανακούφιση, λίγη σιγουριά, τότε τα πάντα αξίζουν.” Τα Στατιστικά περιγράφουν δύσκολη την πραγματικότητα. Με ελλείψεις σε υλικά το προσωπικό, προσπαθεί να ανταποκριθεί σε όλες τις ανάγκες. Στη Χειρουργική Κλινική γίνονται περίπου 35 επεμβάσεις τον μήνα, ενώ το προσωπικό ανέρχεται σε μόλις 15 άτομα. Η κλινική εξυπηρετεί κατά μέσο όρο 30 ασθενείς το μήνα, αριθμός που πιέζει τα όρια των υποδομών. Παρά τις αντιξοότητες, το χαμόγελό τους δεν σβήνει.

    Μια Συγκλονιστική Ιστορία

    Ένας ασθενής στο διπλανό κρεβάτι, με ταλαιπωρημένο βλέμμα και βαθιές ρυτίδες γύρω από τα μάτια δείγμα του χρόνιου πόνου και της αϋπνίας με κοιτάζει με αχνό χαμόγελο καθώς του πιάνω κουβέντα. “28 μέρες εδώ μέσα στα νοσοκομεία”, μου λέει, κοιτώντας το κενό, “σαν να έχουν γίνει μήνες. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς κυλάει ο χρόνος όταν είσαι ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι που δεν είναι δικό σου.” Κάνει μια παύση, παίρνει μια βαθιά ανάσα και συνεχίζει.. “Το πρόβλημά μου ξεκίνησε σαν μια απλή ενόχληση, ξέρεις, αυτό που λες ‘δεν είναι τίποτα’. Τώρα όμως.. κατέληξα εδώ. Τα χέρια του σφίγγουν την τυπική νοσοκομειακή κουβέρτα, ξεθωριασμένη από τις πλύσεις. Το βλέμμα του φωτίζεται όταν αναφέρει το εξιτήριο που περιμένει. Από το πλάι του φαίνονται τα καλώδια του οξυγόνου και ένας ορός που στάζει ρυθμικά, σχεδόν σαν ρολόι που μετρά τις στιγμές της ανάρρωσης. “Σήμερα μου είπαν, φεύγω. Να πάω σπίτι μου. Να δω τα παιδιά μου. Να αγκαλιάσω το εγγόνι μου. Αυτό μου δίνει κουράγιο. Γιατί εδώ μέσα, να σου πω την αλήθεια, κάποιες μέρες ένιωσα ότι δεν θα τα καταφέρω.” Γύρω μας, οι ήχοι της κλινικής συνεχίζουν. Ένα καρότσι με φάρμακα περνάει μπροστά μας. Μια νοσηλεύτρια φωνάζει έναν αριθμό δωματίου. Εκείνος συνεχίζει να μιλά, σαν να μην ακούει τίποτα γύρω του, και τον αφήνω να τα πει όλα, σχεδόν χωρίς να τον διακόπτω, γιατί συνειδητοποιώ ότι δεν θέλει τίποτα άλλο, πέρα από έναν ακροατή. “Ξέρεις, η πιο δύσκολη ώρα είναι η νύχτα. Όταν σβήνουν τα φώτα και οι ήχοι του νοσοκομείου γίνονται πιο έντονοι. Το πιο δύσκολο πράγμα δεν είναι ο πόνος. Είναι η αναμονή. Να περιμένεις κάθε μέρα μια απάντηση από τον γιατρό, μια εξέταση, μια θεραπεία. Να περιμένεις να δεις αν όλα πήγαν καλά.” “Όταν βγεις από εδώ, θυμήσου. Υγεία να ‘χουμε. Τίποτα άλλο δεν αξίζει όσο αυτή.” Και με ένα κουρασμένο χαμόγελο, με χαιρετά.

    Το Βράδυ στη Χειρουργική Κλινική

    Στις 2 το πρωί, με τα φώτα χαμηλωμένα στους θαλάμους, συνειδητοποιώ κάτι βαθιά ριζωμένο στην ατμόσφαιρα αυτής της κλινικής: Δεν κοιμάται ποτέ. Οι νοσηλεύτριες διασχίζουν τους διαδρόμους με βήματα βιαστικά, αλλά πάντα γεμάτα σιγουριά. Οι ήχοι των μηχανημάτων γίνονται το σταθερό, ρυθμικό βουητό που γεμίζει τον αέρα, ενώ το αχνό φως από τις λάμπες ρίχνει μακρούς, κρυφούς ίσκους στις γωνίες των δωματίων. Οι ψίθυροι των ασθενών και των συνοδών τους μπλέκονται με το ηχόχρωμα του τηλεφώνου που χτυπά κάπου στο βάθος, δημιουργώντας έναν ήχο που δείχνει να σιγοκαίει την ατμόσφαιρα. Η βραδινή βάρδια έχει κάτι ιδιαίτερο, σχεδόν μαγευτικό, αλλά ταυτόχρονα αδυσώπητο. Οι φωνές, συνήθως πιο δυνατές την ημέρα, τώρα περιορίζονται σε ψιθυρίσματα, αλλά η δουλειά παραμένει αμείωτη, ενίοτε ακόμη πιο απαιτητική. “Η νύχτα είναι πάντα πιο δύσκολη”, μου λέει μια νεαρή νοσηλεύτρια, με τα μάτια της κουρασμένα, αλλά γεμάτα αποφασιστικότητα. “Αλλά το παλεύουμε. Εδώ, κάθε λεπτό μετράει και πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι.” Η αίσθηση αυτή της αδιάκοπης εγρήγορσης, του να παραμένεις άγρυπνος και αφοσιωμένος στο καθήκον, είναι διάχυτη παντού, ενώ οι μικρές στιγμές της ανθρώπινης επαφής, ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, ένα λόγο παρηγοριάς, προσφέρουν μια ανεπαίσθητη ανακούφιση στους ασθενείς και στους εργαζόμενους. Όλη αυτή η αέναη κίνηση, οι μικρές μάχες της νύχτας, δημιουργούν μια αίσθηση ότι, παρόλο που η κλινική ποτέ δεν κοιμάται, δεν είναι ποτέ μόνη της.

    Το Πρωί της Επόμενης Μέρας

    Όταν οι πρώτες αχτίδες φωτός μπαίνουν από τα παράθυρα, η κλινική ξαναβρίσκει τον ημερήσιο ρυθμό της. Για μένα, το ταξίδι τελειώνει εδώ. Παίρνω το εξιτήριο μου και φεύγω από εδώ με μια διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει να ζεις και να εργάζεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Αν κάτι κατάλαβα αυτές τις 24 ώρες, είναι ότι το πραγματικό οξυγόνο της Χειρουργικής Κλινικής δεν είναι τα μηχανήματα. Είναι οι άνθρωποι: οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι ασθενείς που κρατούν την ελπίδα ζωντανή, ακόμα και όταν όλα μοιάζουν δύσκολα. Ειδικά οι νοσηλεύτριες, αυτές οι αόρατες ηρωίδες, που με την αυτοθυσία και την αντοχή τους στηρίζουν ολόκληρο το σύστημα, παρόλο που το σύστημα συχνά τους γυρνάει την πλάτη, παραμένουν το αληθινό στήριγμα της κλινικής.

    Δονάτος Παππάς

    Μέλος της Ένωσης συντακτών διαδικτύο
    Μέλος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων για την Ανεξαρτησία και τη Διαφάνεια των ΜΜΕ.
    Αρθρογράφος της Εφημερίδα: «Τύπος Ηπείρου»
    Αρθρογράφος του: «Περιοδικό Step»
    Ειδικός συνεργάτης στο: «Prisma Radio 91,6»
    Εξωτερικός Συνεργάτης στο «newsit.gr,»
    Εξωτερικός συνεργάτης του: «newsbomb.gr»
    Εξωτερικός συνεργάτης της εκπομπής: LIVE NEWS -MEGA TV

    Τελευταία νέα

    Ήπειρος: Δημοφιλής προορισμός για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας

    Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας αναμένεται να αποτελέσει μια σημαντική ανάσα για τον τουριστικό...

    Σπαρακτικό αντίο στον 11χρονο Νικόλα: Άνοιξε τα φτερά του για τον ουρανό

    Τα φτερά του για τον ουρανό άνοιξε ο 11χρονος Νίκολα Ντζάμιτς, ο οποίος έδωσε...

    Ανατροπή στην υπόθεση θανάτου της 38χρονης που έπεσε από τον 5ο όροφο του κτιρίου– Γιατί η Αστυνομία ψάχνει έναν άνδρα;

    Ο θάνατος της 38χρονης γυναίκας, που βρέθηκε νεκρή στον ακάλυπτο χώρο πολυκατοικίας στην οδό...

    Θρίλερ για 14χρονη: Επί 4 μήνες την κακοποιούσε σεξουαλικά ο πατέρας της

    Την κατηγορία του βιασμού αντιμετωπίζει ο πατέρας από την Κρήτη που καταγγέλλεται ότι κακοποιούσε...

    Περισσότερα

    Ήπειρος: Δημοφιλής προορισμός για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας

    Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας αναμένεται να αποτελέσει μια σημαντική ανάσα για τον τουριστικό...

    Σπαρακτικό αντίο στον 11χρονο Νικόλα: Άνοιξε τα φτερά του για τον ουρανό

    Τα φτερά του για τον ουρανό άνοιξε ο 11χρονος Νίκολα Ντζάμιτς, ο οποίος έδωσε...

    Ανατροπή στην υπόθεση θανάτου της 38χρονης που έπεσε από τον 5ο όροφο του κτιρίου– Γιατί η Αστυνομία ψάχνει έναν άνδρα;

    Ο θάνατος της 38χρονης γυναίκας, που βρέθηκε νεκρή στον ακάλυπτο χώρο πολυκατοικίας στην οδό...
    Spofier - Spotify Profil Fotoğrafı Büyütücü insstalk - Instagram kullanıcılarının takip ettiği kişileri görüntüle.