«Οι κτηνοτρόφοι στήριξαν την τιμή, αλλά δεν στήθηκε το τραπέζι»
Απλήρωτα αρνιά και φρούδες ελπίδες: Όταν το Πάσχα έφερε χασούρα στους κτηνοτρόφους
Το φετινό Πάσχα, που για τους περισσότερους σημαίνει σούβλα, αυγά και συγγενείς, για δεκάδες κτηνοτρόφους της Κρήτης μετατράπηκε σε κακόγουστη φάρσα. Το σενάριο έμοιαζε αρχικά ιδανικό: υψηλές τιμές παραγωγού, ζήτηση στα ύψη (υποτίθεται) και μια χρυσή ευκαιρία για αναπλήρωση των ζημιών μιας ολόκληρης χρονιάς. Όμως, όπως συμβαίνει συχνά στην ελληνική αγροτική πραγματικότητα, η “ευκαιρία” αποδείχθηκε παγίδα με γερή δόση αυταπάτης.
Οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι πίεσαν για υψηλές τιμές – μερικές φορές άγγιξαν τα 10 ευρώ το κιλό – ελπίζοντας πως η αγορά θα ακολουθήσει. Θεώρησαν πως, επιτέλους, ήρθε η ώρα να παίξουν μπάλα στο γήπεδο των μεγάλων. Μόνο που δεν υπολόγισαν έναν αστάθμητο, αλλά πολύ γνώριμο παίκτη: τις εισαγωγές. Ρουμανικά αρνιά, φθηνότερα και πιο πρόθυμα να “σουβλιστούν”, έριξαν τη ζήτηση στο ντόπιο προϊόν και άφησαν τους Κρητικούς να φυλάνε τα κοπάδια – κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Κάπως έτσι, λίγο πριν το Πάσχα, η τιμή κατέρρευσε σαν πυργάκι από τραπουλόχαρτα. Οι έμποροι άρχισαν να κάνουν πίσω, οι συμφωνίες χάθηκαν στο δρόμο και τα αρνιά έμειναν στα μαντριά. Κάποια επέστρεψαν, κάποια δεν έφυγαν ποτέ, και οι παραγωγοί βρέθηκαν με το κόστος της εκτροφής στον λαιμό και χωρίς φράγκο στην τσέπη.
Το πιο ειρωνικό; Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των κτηνοτρόφων – Βενιεράκης και Πατεράκης – είχαν βγει εγκαίρως και προειδοποιήσει: «Παιδιά, αυτά που ακούτε για 10άρια το κιλό, μην τα παίρνετε τοις μετρητοίς». Αλλά ποιος ακούει όταν μυρίζει χρήμα και σουβλιστό;
Τώρα, μετά τη φούσκα και το στραπάτσο, το αίτημα είναι ένα: κρατική παρέμβαση. Οι κτηνοτρόφοι απαιτούν έρευνα, ευθύνες, αυστηρότερους ελέγχους στις εισαγωγές και – πάνω απ’ όλα – να μπει τέλος στις εικονικές συμφωνίες που στήνονται σε λόγια και καταρρέουν στην πράξη.
Για την ελληνική κτηνοτροφία, που ήδη παλεύει με ζωονόσους, ακρίβεια και κλιματικές φρίκες, αυτή η πασχαλινή “φούσκα” ήταν άλλο ένα χτύπημα. Μόνο που αυτή τη φορά, η μαχαιριά ήρθε εκ των έσω. Από μια ψευδαίσθηση ευκαιρίας που έγινε μπούμερανγκ.